Pedagogika zabawy

Pedagogika zabawy jest metodą, która umożliwia rozwój w atmosferze akceptacji i zaufania, bez względu na wiek i umiejętności. Główne cele pedagogiki zabawy to harmonijny i wszechstronny rozwój dziecka funkcjonującego w ramach określonej grupy, a także pomoc w odkrywaniu jego najlepszych cech. Zadaniem pedagogiki zabawy jest dostarczanie dzieciom prawidłowego rozwoju emocjonalnego, sprzyjającego ujawnianiu pozytywnych uczuć. Wspomaga samodzielną aktywność, wzmacnia poczucie bezpieczeństwa, poprawia komunikację i rozwija współpracę w grupie, a także wywołuje refleksję nad własnymi doświadczeniami i przeżyciami. W zabawie dziecko ma okazję zdobyć wiedzę, umiejętności, wartości społeczne i moralne oraz doświadczyć wrażeń, emocji i uczuć.

Pedagogika Marii Montessori

Pedagogika Marii Montessori polega na postrzeganiu dziecka indywidualnie. Powinno ono rozwijać się według stworzonych przez siebie indywidualnych planów rozwojowych. W planach tych zapisane są jego możliwości, kompetencje i umiejętności, umożliwiające mu samodzielną i efektywniejszą naukę. Głównym zadaniem pedagogiki Montessori jest wspieranie spontanicznej i twórczej aktywności dzieci oraz danie im szansy na wszechstronny rozwój fizyczny, duchowy, kulturowy i społeczny. Cele te są realizowane między innymi poprzez rozwijanie w dziecku samodzielności i wiary we własne siły oraz pracę nad osiąganiem długotrwałej koncentracji nad wykonywanym zadaniem.

Metody relaksacyjne

Ćwiczenia relaksacyjne mają na celu zmniejszenie stanu napięcia psychicznego dziecka oraz wprowadzenie go w stan relaksu. Zabawy i ćwiczenia relaksacyjne wprowadzają dzieci w dobry humor i służą odreagowaniu złych emocji. Poprzez odpowiednie zabawy i ćwiczenia metoda ta kieruje emocje negatywne na pozytywne i przekształca energię w dobrą, porażkę zmienia w sukces, wspiera wysiłki dzieci, zachęca do współdziałania. Eliminuje frustrację i stres, pomagamy w rozwiązywaniu problemów, likwiduje złość, gniew, irytację oraz zapobiega agresji. Ćwiczenia relaksacyjne, wzbogacą doświadczenia dzieci w wyciszaniu się.

Arteterapia

Jest to metoda "leczenia" przez sztukę. Dzieci biorce udział w arteterapii nie muszą posiadać zdolności artystycznych ani wcześniejszych doświadczeń. Założeniem arteterapii jest proces twórczy, który służy autoekspresji, pomocnej w rozwiązywaniu dziecięcych problemów i konfliktów. Rozwija umiejętności interpersonalne, kieruje zachowaniem dziecka, redukuje stres, podnosi mu poziom samooceny i samoświadomości. Arteterapia wykorzystuje techniki plastyczne, elementy muzykoterapii, bajkoterapii i dramy.

Bajkoterapia

Jest jedną z wielu metod wykorzystywaną do pracy z dziećmi. Jej celem jest lepsze zrozumienie dziecka oraz jego problemu. Dostarczenie mu wiedzy oraz pozytywnych wzorców zachowania, sprawia, że dziecko poznaje różne sposoby myślenia jak i działania dzięki czemu potrafi samo stawić czoła problemom. Bajkoterapia to, mówiąc najprościej, terapia przez bajki. Jak wykazały badania psychologów, czytając określone bajki można dziecku pomóc w wielu trudnych dla niego sytuacjach emocjonalnych, takich jak np. irracjonalne lęki lub pierwsze dni w przedszkolu. Bajkoterapia to także doskonała metoda relaksacyjna. Odpowiednio dobrane i opowiedziane albo przeczytane historie mogą doskonale wyciszyć dziecko, po godzinach nauki i zabawy pełnych wrażeń i emocji.

Elementy gimnastyki R. Labana

Dzieci dzięki tej metodzie poznają nowe sposoby wyrażania siebie i swoich odczuć poprzez ruch własnego ciała, zgodnie z rytmem muzyki lub własnej wyobraźni. Dzięki zajęciom prowadzonym wg. tej metody grupa szybko się integruje. Dzieci uczą się przestrzegać norm i zasad współżycia grupowego. Poznają też różne gatunki muzyki, wyrabiają sobie nawyk wsłuchiwania się w jej przesłanie, dostosowując się do poleceń osoby prowadzącej. Kształtuje to umiejętność reakcji na znaki umowne, symbole, rozwija poczucie rytmu, umiejętność swobodnego i spontanicznego wyrażania muzyki ruchem całego ciała, co w rezultacie usprawnia motorykę dziecka. Zabawy tego typu dają wiele radości i okazji do spontanicznej aktywności, rozładowania nadmiaru energii, a także prowadzą do wyciszenia nagromadzonej energii.

Kinezjologia Edukacyjna Paula E. Dennisona

Kinezjologia Edukacyjna została uznana za jedną z czołowych metod wspierających uczenie się. Zmysł dominujący określa nasz styl uczenia się. Uczenie będzie najbardziej efektywne, gdy zaangażuje wszystkie zmysły i obie półkule mózgowe. Stworzenie dzieciom możliwości pełnego rozwoju jest jej celem. Metoda ta jest przeciwwagą dla "siedzącego" systemu edukacji, który upośledza dzieci, blokuje ich możliwości i jest źródłem stresu. Według jej założeń swobodny ruch fizyczny poprawia współpracę półkul mózgowych, co z kolei prowadzi do możliwości doskonalenia każdej wybranej umiejętności (czytanie, pisanie, liczenie). Jest to program ("Gimnastyka Mózgu"), który wykorzystuje proste ćwiczenia fizyczne do poprawy pracy mózgu.

Ruch Rozwijający Weroniki Sherborne

Metoda Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne to system ćwiczeń i zabaw ruchowych, które wywodzą się z naturalnych potrzeb dziecka, zaspokajanych w kontakcie z dorosłym — tzw. baraszkowanie pojawiające się we wczesnym dzieciństwie. Metoda Ruchu Rozwijającego jest propagowana na całym świecie jako jeden z ważniejszych czynników rozwoju psychomotorycznego małych dzieci. Wykorzystuje dotyk, ruch oraz wzajemne relacje fizyczne, emocjonalne i społeczne do rozszerzania: świadomości własnego ciała i usprawniania ruchowego, świadomości przestrzeni i działania w niej, pogłębiania kontaktu z innymi ludźmi. Ćwiczenia stosowane w tej metodzie opierają się na doświadczeniach ruchowych, intensywności i ciągłości doświadczeń. Mają one szczególne znaczenie dla rozwoju wszystkich dzieci, a szczególnie dla dzieci z zaburzeniami w sferze ruchowej, emocjonalnej i społecznej. W metodzie ruchu rozwijającego wykorzystuje się dotyk, ruch, ćwiczenia świadomości ciała i przestrzeni oraz wzajemne relacje (relacje "Z", relacje "Przeciwko", relacje "Razem").